Nederlandse studenten, op de barricades!

De huidige financiële crisis zorgt voor een toekomstige kenniscrisis...

Het huidige kabinet, Bruin I, is nog maar net genesteld in de paarse zetels, of ze komen al met belachelijke bezuinigingen die de gewone burger treffen. Noodzakelijk, volgens Mark Rutte, om de gevolgen van de financiële crisis op te kunnen vangen. Een crisis die niet door de gewone burger is veroorzaakt, maar waar ze wel de gevolgen van ondervinden. Als extraatje komen daar de geplande bezuinigingen bovenop. Het moge duidelijk zijn wie de slachtoffers in dit verhaal zijn. De gewone burger. De noeste arbeider, zorgzame verpleegsters, idealistische docenten, de zelfstandig ondernemer, maar ook zeker de studenten. En juist met de laatste groep komt de toekomst van Nederland in gevaar.

De bezuinigingen in het (hoger)onderwijs worden goed gepraat met de reden dat het langstudeerders aanpakt. Dat mag niet volgens de overheid, want dat kost ze bakken met geld. Een boete voor elk jaar langer studeren dan de norm is hun oplossing. Hypocrisie ten top van 'onze' Rutte, die zelf ook niet echt nominaal zijn studie heeft doorlopen. Een man die 'academische vorming en inspraak van studenten' belangrijk vind, probeert de student van nu te naaien om zijn eigen begroting kloppend te maken. Dat deze korte-termijn gedachte van het kabinet verstrekkende gevolgen gaat hebben voor de toekomst van Nederland mogen evident zijn.

De maatregelen van het kabinet treffen vooral het activisme. Iets wat op elke onderwijs instelling word aangemoedigd. Niet alles wat studenten leren wordt opgedaan in de collegezalen. Een belangrijk deel van de ontwikkeling van studenten zit in het activisme, naast je vakken actief zijn in een vereniging, bestuur of organisatie. Maar zodra je daar een investering voor moet doen van 3000 euro, is dit snel afgelopen. Maar dit is niet eens aan de orde als (toekomstige) studenten niet eens overwegen om überhaupt verder te studeren, of te beginnen aan een intense hoger onderwijs opleiding vanwege de hoge kosten. De overheid tracht dit goed te praten door een sociaal leenstelsel in te voeren. Leven op geleend geld, dat zorgt zeker voor een gezonde samenleving. Right.
Ook de kwaliteit van het onderwijs loopt het risico om weg te kwijnen. Met een boete voor de onderwijsinstelling als stok achter de deur om studenten 'as soon as possible' af te laten studeren kan gewoon niet ten goede komen aan de kwaliteit van het onderwijs. Curricula worden makkelijker, of korter. Kortom, de toekomst van onze kennismaatschappij is in gevaar.

Het is dan ook aan ons, de huidige generatie studenten, om hier tegen in het verweer te komen. Om meerdere redenen. Voor onze toekomst, voor de toekomst van de studenten die na ons komen, voor het behoud van een gezond onderwijsklimaat. Maar ook om een duidelijk signaal naar onze overheid af te geven. Onze generatie kritische studenten volgen niet blindelings het beleid van Den Haag op. Wij zijn weldenkende personen, die hier en nu een basis leggen voor de toekomst, voor een carrière. Wij zijn de toekomst, de bevolking die gaat bepalen hoe Nederland er over dertig jaar uit gaat zien.

En daar worden we nu bij tegengewerkt. Door een stel ministers die andermans rotzooi probeert op te ruimen over de rug van onschuldige, hardwerkende mensen. Mensen zoals jij en ik. Dit accepteren we niet, en dat zullen ze weten!

Kritische studenten van Nederland, sta op!

Buitenlandse stage, doen!

Nog een paar minuten, en dan zou de zon verdwijnen achter het prachtige berglandschap van Chili. De dagen waren lang, zeker in het kantoor van PriceWaterhouseCoupers, maar de mensen, de natuur en het heerlijke weer maakte van de buitenlandse stage een genot. Met een flinke teug was de laatste slok van zijn Corona weg, en Frederik greep vanuit zijn luie strandstoel een nieuwe uit de met ijs gevulde emmer. Zijn gastgezin woonde op 50 meter van het strand, en het huis had een imposante veranda, met rechts een uitzicht op de bergen, en links de eindeloos grote oceaan. ‘Life’s good’ dacht Frederik, terwijl hij nonchalant de dop van zijn biertje plopte. Het was een drukke, maar leerzame week geweest, met een lastige case, etentjes met een belangrijke klant, een een belangrijke presentatie. Voldaan hief hij het drankje tot centimeters aan zijn lip, mijmerde even over Nederland, waar het nu grauw en koud moest zijn, en nam uiteindelijk een slok. Met zijn ogen dicht proefde hij het koude drankje, ging wat verzitten, en deed zijn ogen weer open. Dat was het moment waarop hij haar zag.

Zijn gastgezin had een 20-jarige dochter, die, kenmerkend voor het Zuid-Amerikaanse land, een wild temperament had…