De dag was nog grauw en grijs toen Pepijn op de fiets sprong naar zijn nieuwe werk. Sinds die klote langstudeerboete had hij alles aangegrepen om ook nog eens zijn sigarettenverslaving plus bierconsumptie te kunnen sponsoren. Zijn pa had inmiddels de handdoek in de ring gegooid. 'In mijn tijd hadden we geen 6 jaar nodig om dezelfde levenslessen te leren' had hij geschreven in de opmerking bij de allerlaatste ouderlijke overschrijving, nu 2 maanden geleden. Kon hij makkelijk zeggen, mijmerde Pepijn, als je met je snikkel in de champagne luierend uitkijkt over de zee van Dubai.
Hoe dan ook, zonder hulp van zijn ouders moest hij het zelf maar zien te rooien.
Terwijl hij zijn fiets op slot deed voor het verlaten ogende pakhuis begreep hij in welk milieu hij terecht was gekomen. Alles voor het geld, dacht hij kijkend om zich heen, lopend door de voor de ingang verzamelde meute van hippies, crea's en Duitsers. De kunstacademie. Na talloze inhoudsloze baantjes als chauffeur, vakkenvuller en callcenter-medewerker was het de beurt aan iets nieuws, iets spannends, en niet onbelangrijk, goedbetaalde opdracht als naaktmodel. Over één ding hoefde Pepijn zich geen zorgen te maken; een onverwachte boner tijdens het posseerwerk met dit soort mensen die naar zijn tampeloeris zouden staren. Wat zat hij ernaast. 18 giechelende, keuvelende sexy dames wachtten hem op in het lokaal voor de 'sessie'.
Pepijn kon zich totaal niet herinneren waar hij het over had gehad met de dames toen hij zich nestelde op het krukje. De docente had hem verteld om rond te lopen in een badjas voor aanvang om zo de druk er af te halen. Maar het bleek verdomd lastig om een gesprek aan te knopen terwijl je zo naakt als de dag van je geboorte moet kletsen met een zeer appetijtelijke dame op 40 centimeter afstand over koetjes en kalfjes. Op de sociëteit ging dat toch een stuk makkelijker. De omgekeerde parallel werd hem maar al te duidelijk.
Hoorde hij nou echt gegiechel toen de badjas afviel? Zittend op het krukje wist Pepijn niet waar hij moest kijken. De precaire balans om zijn penis in de juiste lengte te houden viel hem zwaar. Een steigerende Thrustmaster was niet de bedoeling, maar een aangespoeld garnaaltje liever ook niet. Na 10 minuten intensief focussen op een ruimte had hij genoeg bekeken om er op af te studeren. Het angstzweet brak hem uit. De manier waarop de studentes hem aandachtig bekeken terwijl ze zijn maten en afmetingen opnamen trok hij slecht. De temperatuur ging aardig omhoog in het hok, hetgeen niet onaardig was om zijn Lightsabre op inactief te houden, maar toen een van de dames een ventilator aanzette om haar verf sneller te laten drogen krimpte Pepijn ineen. Een normaliter niet onaangenaam briesje maakte zich meester van de zenuwen in de lager gelegen regionen. Met stijgende schrik wist Pepijn waar dit zou eindigen.
Fuck it, dacht hij terwijl hij naar beneden keek. Pepijn, maar fijn.
