Dat onze bonte groep van studenten het ook leuk kan hebben zonder dat ze zichzelf vol zuipen met goedkoop Russisch bier, liet zich deze ochtend blijken. Aangezien we om 9 uur al verwacht werden bij Heineken Rusland stond de wekker op half 7, en was er helemaal niemand St. Petersburg ingegaan. Bijkomend voordeel hiervan was dat de JFK, a.ka. Jesper Fokking Korten, a.k.a. Jesper de Fokking Kotser gelukkig niet zijn naam had waargemaakt, de brokkelkoning als hij is. De Georgische Beef Stroganoff bleef gelukkig binnen. Toch was het tijdstip van opstaan voor velen, ondanks ondermaats alcoholgebruik, veel te vroeg, en trok menig student het erg slecht. Chagrijnige, zeurende hoofden domineerden de gang.
Zogezegd begaf de bonte stoet in vol ornaat richting de bus, alwaar de buschauffeur zijn laatste dollemans rit mocht uitvoeren. Ik wenste van harte dat hij een vol pakje sigaretten bij zich had, aangezien dit de valuta of choice is voor het tot op het bot corrupte politie apparaat van Rusland. Gelukkig stond het geluid van de on-board geluidsinstallatie lekker hard, zodat de Quickscan van de dag door iedereen gehoord kon worden. Met een stortvloed aan informatie brachten Danny en Jeroen iedereen op de hoogte van de situatie bij Heineken Rusland, al leek het af en toe verdacht veel op een telegram. Ik citeer:
Heineken 66.000 employees... Euuuuuuhm... 3800 in Rusland... Euuuuhm... Omzet van 16,1 miljard... Euuuuuhm...Groeicijfer omzet ten opzicht van vorig jaar 41%... Euuuhm..
Maar zonder dollen, ware het niet vanwege het feit dat Martijn en Jan heerschden met hun Quickscan van woensdag [''Boskalis verleent service voor dingen.. suuuuuuuuure''], was dit een van de betere informatieve Quickscans van de week. Vanwege het feit dat de buschauffeur iets te fanatiek naar de bestemming was gereden, en 50 minuten had bespaard, besloot de commissie om zich opeens even autoritair te gedragen met betrekking tot de manier van interviewen, door iedere groep apart te nemen achterin de bus. In een aantal gevallen zeker gerechtvaardigd, maar lang niet altijd. Sowieso een beetje vreemd om bij het een-na-laatste bedrijfsbezoek opeens uit te gaan leggen hoe de interviews dienen te verlopen terwijl er al 5 zijn voorgegaan. Maar whatever...!
Bij Heineken Rusland werden we wederom warm onthaald. Helaas niet met gebakjes en frisdrank, maar wel door de appetijtelijke Christina, P.A. van Maria, Human Resource Director. Na een verkleedpartij waarbij het Carnaval in Brabant op een kinderfeestje lijkt, begaf de groep zich volledig uitgedost in oranje hesjes, brillen, en volgens-de-laatste-Russische-mode-veiligheidsschoenen richting de brouwerij voor een rondleiding. Blijkbaar wist de supply-chain manager niet dat we uit het schone Twente kwamen, want elke onderdeel van het productieproces werd keihard ge-0wnt door Grolsch. Maar dat wist hij gelukkig niet. Uit beleefdheid bleven we aandacht luisteren.
Na het verplichte rondje lopende band/stickers voor flesjes/gistende meuk bekijken kwamen we in de algemene vergaderkamer aan, alwaar Maria klaarstond om informatie over Heineken Rusland in het tempo van een doorgeladen AK-47 door te geven. Dat was toch iets teveel van het goede voor de half slapende studenten. Toch was het praatje van Maria, en haar voltallig HRM-team zeer handig voor onze onderwerpen, en hadden we binnen no-time de informatie die we nodig hadden. Helaas geen proeverij aan het eind, terwijl er toch genoeg klaarstond voor een zogeheten product confrontatie. Sowieso is Heineken te smerig voor woorden, en drinken ik liever het leidingwater van St. Petersburg, dus dat gaf niet zoveel. Maar toch scoorde ze punten door het vergeten jasje van Tamara later in de middag terug te brengen bij ons hostel. Dat dan weer wel. Bedankt, persoonlijke assistent!
Nadat, onder een daverend applaus, we afscheid hadden genomen van onze trouwe buschauffeur, kregen we een uur de tijd om ons om te kleden voor de Hermitage, het kunstcentrum van St. Petersburg. De planning was om rond 2 uur te verzamelen voor het prachtige gebouw waar onder andere Nederlandse grootmeesters hingen zoals Rembrandt van Rijn en Pieter Breugel. Helaas was deze opsnuiving van cultureel erfgoed niet aan iedereen besteed, en hadden sommige rechtse, kortzichtige rakkers oogkleppen voor. Helaas, ze hebben daarmee een super toffe mummie gemist.
Jammer genoeg konden onze Danny en Martin de knuffel van een Russische mannenliefhebber niet ontwijken, met als gevolg dat hun bips grondig gefouilleerd werd, waarna het toegangspasje van Danny's Hostel werd ontvreemd. Waarschijnlijk was de Russische mannenbatser zo onder de indruk van de stevigheid van de billetjes van dit duo, dat hij pardoes zijn buit in een hoekje achterliet om deze ervaring ergens te verwerken. Het overbodige ''I'm from Holland! Where to fuck you from, eeuh!?'' van onze Ruel mocht niet baten. De dader was inmiddels gevlogen.
Buiten deze ervaring om was de Hermitage simpelweg indrukwekkend te noemen. Een reis door de eeuwen heen leek het haast. Van het ouwe Egypte naar het welvarende Athene, langs het mythologische Rome, tot aan de Gouden Eeuw met de Nederlandsche Meesters. Prachtig.
Om 6 uur, het afgesproken tijdstip waarop we met de commissie zouden afspreken om ergens te gaan eten, waren ze er nog steeds niet, en besloten we om ons eigen plan te trekken. Restaurant 'Telpo' was de plek voor ons avond eten, en was heerlijk. Beste diner van de week. Hulde.
De duif die poepte op het hoofd van Jeroen die de weg kwijt was op de terugweg, was een perfecte komische noot als afsluiter voor dit verslag. Ten tijde van schrijven is een gedeelte van de groep trouwens nog niet terug in het hostel, maar de Titty-bar zal waarschijnlijk een goede omzet draaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik ben altijd benieuwd naar reacties van lezers, goed of slecht, maakt niet uit. Doe het hier.