Waarom studenten studeren...

Dinsdagochtend, half 9.

De buschauffeur kijkt me een beetje nerveus en angstig aan. 'Nou vooruit, voor deze keer mag je mee, maar zorg ervoor dat je je OV-chipkaart zo snel mogelijk in orde maakt'. Met de triomfantelijke gedachte dat mijn 'niet-met-mij-fucken-face' heeft gewerkt loop ik door het gangpad naar een vrije plek in de bus. Net op het moment dat Angus Young een heerlijke solo met mij wil delen, word ik op mijn schouder getikt. Ik haal het oordopje uit mijn oor, draai me om, en kijk rechtstreeks in de mooiste groene ogen ooit. Het is Anna, net 21 en geboren in Haarlem. Weliswaar zit ze op het HBO, maar verder is er niets op haar aan te merken. Of ik nog een kater aan het feest van gisteren heb overgehouden, is haar vraag. Ik leg haar uit dat als je studeert, je geen katers kan hebben. 'Je leek gisteren anders behoorlijk ver heen nadat je de bier-estafette had gewonnen.' zegt ze. Terwijl ik haar vertel dat ze zelf anders ook niet helemaal recht meer kon lopen pakt ze lachend haar I-phone tevoorschijn. 'Vanavond bij de Kater afspreken?' vraagt ze met een glimlach waar geen enkele gezonde jongeman nee tegen durft te zeggen. 'Prima idee' knik ik instemmend als ik haar mijn nummer geef.

Met een sis springen de deuren van de bus open, en maak ik een sprongetje naar de stoep. Terwijl de buschauffeur nog even omkijkt, geef ik hem het universeel bekende handgebaar, naar Anna zwaai ik vriendelijk, en loop fluitend richting de Spiegel. De dag is goed begonnen.

In de Spiegel is het een drukte van jewelste. Overal waar je kijkt lopen 1e-jaars studenten. Ik vraag me af of ik er ook zo bijliep toen ik begon met de studie. Kan het me bijna niet voorstellen. Middelbare school all over. Tassen hoog in de nek, als jonge honden achter elkaar aan rennen, groepsvorming, veel touchy-feely, gegiegel, en natuurlijk de eenzame nerd met zijn bruine boterhammetje met kaas, gesmeerd door mama. Mijn college begint nog niet, dus besluit ik naast hem te zitten, want ik herken me in die jongen. Anton is zijn naam. Net begonnen aan Gezondheidswetenschappen. Op de vraag waarom hij voor die studie heeft gekozen is zijn antwoord even verbazend als logisch, hij zit er voor de dames. Ja, het is duidelijk, die Anton komt er wel.

Na een niet eens zo heel slecht college gevolgd te hebben merk ik dat ik overdreven vrolijk ben vandaag. Ik huppel een klein beetje, de hengsels van mijn tas heb ik angstvallig strak vast, waardoor die dichter bij mij nek zit dan normaal, en ik moet me inhouden om niet bij iemand op de rug te springen. Misschien ligt het aan Anna, bedenk ik me, terwijl ik me haast om de bus terug te pakken naar de stad. Van de chauffeuse mag ik opvallend snel een plekje zoeken.

Het is die avond nauwelijks afgekoeld, heerlijk terras-weer. Als ik om me heen kijk op het terras van de Kater zie ik haar zitten. Ze glimlacht naar me, en ik word een beetje zenuwachtig. Opeens moet ik denken aan Anton, de eenzame nerd...

Ja, ik was precies zo.