De langverwachte dag is dan eindelijk aangebroken. Ik heb het niet over de 1/8ste finale die Nederland vandaag moet spelen, maar over de show van Unearth, Atreyu en 36 Crazyfists. Wederom grote, goede namen in het oosten des lands. Ik weet niet wie deze shows regelt, maar hulde aan hem of haar voor wederom een top line-up.
Met een klik sprong het slot van mijn fiets open. Ik zet af met mijn voet, en een zwoel zomerbriesje waait langs mijn gezicht, terwijl ik zachtjes trappend me richting Atak begeef. Nog elke dag ben ik dankbaar dat ik zo dicht bij de stad, en dus Atak, woon. Na nog geen 300 meter zet ik mijn geliefde fiets vast aan het hek, en waan me door de menigte. Blij met mijn nieuwe zonnebril met verdonkerde glazen, zodat ik stiekem de mooie metal-dames kan inspecteren. Het kan door het broeierige weer komen, maar de combinatie van een slank lichaam met mooie tatoeages en een goede muzieksmaak maakt me wild. Dit belooft nog wat voor vanavond.
Aan de kassa bedank ik stilletjes het lieve meisje van de Plato, als het kaartje dankzij de +1 op de gastenlijst onder het raampje door geschoven wordt. Tot nu toe zit alles mee vanavond, hopelijk spelen de bands in dit verlengde. Ik loop naar binnen, bestel een Coronaatje, en wacht geduldig op het begin van de show.
Heerlijke circle pit bij de eerste band, 36 Crazyfists. Een goed begin, ware het niet dat de zaal maar voor de helft gevuld is. Desondanks staan hier diehard fans, die weten hoe er gemoshed moet worden. Dat de muziek daar lang niet altijd even geschikt voor is deert ze niet. Afgezien van een paar strakke breakdowns is Crazyfists weinig boeiend. Vooral de vocals laten het vaak afweten. De stem is meer geschikt voor studio werk, dan voor een zaal. Overigens complimenten voor het drumwerk. Zelfs nu de drummer menig coffeeshop bezocht heeft tijdens zijn verblijf hier in de lage landen, aldus de zanger, zijn de ritmes netjes en snel uitgevoerd. Strakke double pedal moves op goed getimede momenten. Dankzij deze kunsten en het goede gitaarwerk is dit optreden een enigszins oké warm makertje voor het publiek. Niet slecht, maar ik verwacht toch wat beters, zeker op deze nu al perfecte voorzomeravond.
De zaal is gelukkig wat meer gevuld als de crew van Unearth loopt te soundchecken. Ze zouden er goed aan doen om wat muzikaler personeel aan de gitaren te laten zitten, want de test riedeltjes waren behoorlijk kut. Ook al heb ik niets betaald voor de entree, maar je verwacht goeie muziek. Ook tussen shows in. Maar nu loop ik te zeiken. Want fok de tyfus! Die show is goed! Met een geniale intro van Europe's The Final Countdown ramde deze gasten het publiek weg. Een muur van heftige metal wist je vanaf de eerste noot te boeien. De breakdowns waren simpelweg subliem. En de gasten waren gestoord. Waarom spelen op het podium als je ook de merch tafel kan gebruiken om het publiek te vermaken. Dat daarbij een paar biertjes sneuvelden maakt niets uit. Ook het feit dat iemand een groepje minderjarige emo's gebruikt als landing voor een magistrale stage dive is geniaal te noemen. Who cares dat je een paar botten, al dan niet van jezelf, breekt. Deze show is geweldig, en dat is aan alles te zien. Van deze mannen komt er een CD in mijn collectie. Heerlijk. Metal zoals metal bedoeld is. Opzwepend, hard en slopend.
Met trillende handen van opwinding na de afgelopen 45 minuten steek ik een sigaret aan. Dit zijn de momenten waar het om gaat. Een onbekende band zien spelen, en omver geblazen worden door de rauwheid en kracht van de muziek. Entertainment pur sang. Het enige nadeel dat hier aan kleeft, is dat Atreyu als headliner hier overheen moet zien te komen. Dat doet me denken aan de begindagen van AC/DC, waarbij de nagenoeg onbekende band als voorprogramma een hardere en betere show weggaf dan de hoofdact.
Mijn voorgevoelens werden helaas bevestigd. Ondanks mijn nog jonge jeugdsentiment voor de band, prikt mijn objectieve razende reporter blik door de show heen. Toegegeven, het begin was erg sterk met Bleeding Mascara, maar de clean vocals van de drummer waren echt waardeloos. Niet omdat hij zijn dag niet had, maar vanwege het feit dat de overdaad aan geluid van de instrumenten de vocals compleet overstemde. Ook de frontman had last om over het geluidsgeweld heen te komen. Her en der kwam het geluid er goed doorheen, maar het was te laat. Het beschuldigende vingertje kan naar de eigen meegebrachte geluidsman worden gericht, maar misschien meer naar de gebrekkige geluidsinstallaties van Atak. Ook bij 36 Crazyfists kwamen de clean vocals lang niet altijd goed naar voren, iets waar de beide bands het enigszins van moeten hebben.
Gelukkig was de show verre van verpest. De 3(!) meegebrachte base drums zorgden voor een aardbeving aan geluid. Niemand in de zaal kon ontsnappen aan het stompende ritme van de drummer. Geweldig. Uiteraard complementeerde het gitaarwerk de rest van de band, en dat weten de gitaristen maar al te goed. Staand op een speaker produceren ze lekkere solo’s waardoor er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. ‘All is not lost’, denk ik, als ik de laatste slok van het Duveltje achterover tik. Toch bekruipen gemengde gevoelens mij als ik door de klapdeuren de zaal verlaat. Het ingestudeerde met de hals zwaaien van de gitaren als ze naast elkaar staan vind ik behoorlijk gay. Ook het ellenlange gelul van zowel drummer als zanger over het verkeerd uitspreken van laatstgenoemde achternaam gaat helemaal nergens over. Maak gewoon goede muziek, en houdt je bakkes.
Al met al was het Unearth die de meeste indruk op me achterlaat. 36CF maakt me niet warm of koud, maar de fans genoten er wel van, en daar draait het uiteindelijk om. Atreyu was jammer, mijn hoge verwachtingen konden ze niet waarmaken. Al kan ik ze nu wel van het lijstje schrappen van bands die ik moet zien. Het jeugdsentiment zet zich voort bij het draaien van de CD’s. Live hoeft het voor mij niet meer.
En hoe het is afgelopen met de knappe metal-dames?
Dat, mijn lieve lezers, is een verhaal voor later..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik ben altijd benieuwd naar reacties van lezers, goed of slecht, maakt niet uit. Doe het hier.