[Review Show] Kudra Mata & Lamb of God, 10 juni in Metropool, Hengelo

De Metropool is goed bezig. Met namen als Ignite, Anthrax en natuurlijk Lamb of God zet de Hengelose rocktempel zichzelf goed op de kaart. Sinds de opening van dit 2e riante podium in de Twentse regio was het dan ook een kwestie van tijd voordat de grote namen in de scene het oosten van Nederland aan zouden doen. Donderdagavond was de beurt aan Lamb of God, met Kudra Mata als voorprogramma.

Kudra Mata is natuurlijk bekend van het legendarische optreden in Zwolle, ten tijde van het bevrijdingsfestival 2007. De bezetting is sindsdien aangepast want de huidige drummer Tim Kuper heeft de plek ingenomen van Mart, en dat heeft goed uitgepakt. Met alle respect voor de drumkwaliteiten van Mart natuurlijk, hij heeft toch zijn stempel op de unieke sound van Kudra Mata gedrukt. Maar met de huidige leden merk je dat de band een stuk volwassener is geworden. De shows klinken strakker dan voorheen, en met de nieuwe nummers is het duidelijk dat deze kerels klaar zijn voor de volgende stap. Het wachten is op de nieuwe EP, en met deze show zijn ze hopelijk verzekerd van een breder publiek.

Maar op deze warme voorzomer-avond was de stage natuurlijk voor de mannen van Lamb of God, de zogeheten Amerikaanse 'pure-metal' band uit Richmond, Virginia. Kenmerk van deze bebaarde mannen is het strakke, technische gitaarwerk en gevatte teksten, en de eindeloze, energieke tournees over onze aardbol. 5 jaar nadat de band tekende bij het label Epic Records zijn ze er nog steeds, een gegeven dat in deze industrie noemenswaardig genoemd mag worden. En met de komst van het laatste album 'Wrath' is 15 jaar ervaring verwerkt tot misschien wel de meest energieke CD van de 5-koppige band. Kudra Mata heeft als voorprogramma veel overeenkomsten met Lamb of God en is bij deze band van formaat de enige juiste keuze. De metal-liefhebbers uit het hele land verwachte met deze line-up moddervette gitaarriffs, dreunende baspartijen, ruige vocals en zwetende dikke mannen in de pit. En zelfs dat laatste was ruimschoots aanwezig.

Het begon goed toen Kudra Mata het podium betrad. De zaal was al flink vol met de Lamb of God aanhangers uit het hele land, en er waren ook veel bekende gezichten uit het oosten te zien. Sowieso heeft Kudra Mata een vaste aanhang hier in de regio, en dat lijkt zich per show uit te breiden. De sfeer kwam er vanaf het 2e nummer goed in, toen ook de mensen die onbekend waren met de band zagen met hoeveel energie de mannen hun instrumenten bespeelden. Dat werkte aanstekelijk, want al snel gingen de vuisten van het publiek te lucht in. Kudra Mata speelden als vanouds. Energiek, strak en retesnel. En met de enkele nieuwe nummers die ze ten gehore brachten is het duidelijk dat Kudra Mata meer wil, en zeker ook kan.

Nadat de zaal lekker warm gespeeld was, brak het moment van de waarheid aan. Na een snel sigaretje en een nieuw, vers getapt biertje kwam het doek waarvoor de vorige band had gespeeld naar beneden. Het vertoonde een muur van versterkers met in het midden een uitsparing voor het drumstel van de heerschende Chris Adler. Na de gebruikelijke 'it's great to be here' begonnen de mannen aan datgene waar ze goed in zijn: snoeiharde metal maken. En hoe. De loopjes in het gitaarwerk waren niet met het blote oog bij te houden, en het oogde moeiteloos. Wat een helden. En Adler is niet voor niets geroemd om zijn drumwerk. Zijn ritmes waren overduidelijk de ruggengraat van het optreden en de fill'ins waren perfect. Ook de onuitputtelijke vaart van de show in het algemeen was noemenswaardig te noemen. Dik een uur lang ramden de band de strakste metal door de, overigens ontzettend goede, geluidsinstallatie van de Metropool. Zelfs na jaren lang getoured te hebben, bleken de leden nog steeds over het uithoudingsvermogen van een marathonloper te beschikken. Respect. En natuurlijk mag de zang niet vergeten worden. Met zijn unieke throat zorgde Randy voor het laatste radartje in het geheel. En dit complete uurwerk tikte 130 keer per minuut. \\m//